01 mrt Waarom doen we dit in hemelsnaam?

Waarom? DAAROM!

We stikken van de zenuwen.
We gaan Botte Pech spelen.  De zaal zit bomvol.

Waarom doen we dit in hemelsnaam?

Ik voel mijn hart bonken en ben bang om te struikelen, terwijl ik probeer om met ferme pas het podium op te lopen. Anita staat al midden in de zaal. Ik hoop zó dat mijn stem niet hapert!

Waarom doen we dit in hemelsnaam?

We kijken in het licht van de spots boven ons, vaag ontwaren we een paar gezichten. De eerste scène zijn we door. Nu is het mijn beurt, alleen op een krukje probeer ik toe te passen wat onze regisseur me geïnstrueerd heeft.

Waarom doen we dit in hemelsnaam?

Het is een heftige scène, waarbij het belangrijk is dat ik diep in mijn gevoel ga zitten. Heel voorzichtig, langzaamaan voel ik de pijn en verplettering die een diagnose van ongeneeslijke kanker met zich meebrengt.

Waarom doen we dit in hemelsnaam?

Het podium wordt stapsgewijs ons speelveld. Hier spelen wij, laten we naar ons kijken, gunnen we het publiek een blik in onze ziel, nemen we hen mee in de kwetsbaarheid van patiënt en diens naaste.

Waarom doen we dit in hemelsnaam?

We beleven de flow van de ene scène naar de andere. Samen dansen we in het rond. Afgestemd op elkaar. De ervaring van verbinding en de exclusiviteit van het moment. Het applaus doet ons ontwaken uit een verre wereld van theater en spel.

Waarom hebben we dit in hemelsnaam gedaan?

Na de voorstelling spreken we personen uit het publiek. Zij nemen het podium over. Het is nu aan Botte Pech om ons publiek te horen, te zien en te beleven.

Botte Pech is aanleiding om met elkaar in gesprek te raken, ook als je elkaar niet kent.
Botte Pech is aanleiding om eigen twijfels, angsten en troost met elkaar te delen.
Botte Pech is aanleiding om eigen ervaringen en verhalen aan elkaar te vertellen.
Botte Pech is aanleiding om persoonlijke behoeften en emoties te uiten.
Botte Pech is aanleiding om te bedanken voor bewustwording, voor herkenning en voor inzicht.

DAAROM hebben we dit in hemelsnaam gedaan!